Van Animal House tot Can’t Hardly Wait en van American Pie tot Superbad. Houseparties hebben al dikwijls een centrale rol gespeeld in populaire teenmovies. Drank, drugs en seks hebben in het verleden al tot veel chaos geleid in deze films. En hoewel Jake Ryan’s huis in Sixteen Candles volledig werd getrashed door zijn vrienden en Steve Stifler in American Pie 2 werd ondergeplast door zijn klasgenoot, kwam dit allemaal nog niet in de buurt van wat de jongeren in Project X meemaakten.
Drie tieners besluiten om hun leven voor altijd te laten veranderen door het grootste feest van de eeuw te organiseren. Thomas is jarig én alleen thuis, de ideale gelegenheid om een gigantische fuif te organiseren. Alleen, wie is Thomas Kub? En waarom zou er überhaupt iemand naar zijn feestje komen? Blijkt dat het niet zoveel uitmaakt wie je bent of wat je status op school is, zolang er een feestje is en iedereen (maar dan ook iedereen) hiervan op de hoogte is, zullen er mensen opdagen. De massale opkomst zorgt voor totale chaos die eindigt in het afbranden van bijna de halve straat.
Door de systematisch opbouw van chaos in de film lijkt de afbranding van de buurt geen ongeloofwaardig gevolg. Naarmate de film vorderde sperde mijn ogen zich verder open en gaapte ik met steeds groter wordende mond het spektakel aan. De film werd volledig vanuit een handcamera gefilmd waardoor alles erg realistisch leek. De muziek zorgde voor een levendige bijdrage aan de film en soms had je het idee dat je naar een muziekvideo keek, maar dit alles paste zo goed in het scenario dat het de film gewoon volledig deed kloppen. Nadat deze film, die toch wel een cultfilm binnen zijn genre is geworden, in de zalen verscheen ontstonden er verschillende Project X feestjes die de film wilden imiteren. Deze redenatie kan ik voor de helft volgen. Enerzijds was dit feestje effectief episch en had ik er graag willen bij zijn. Deze jongens hebben het concept YOLO zo goed als uitgevonden. Anderzijds zorgde het voor zoveel chaos en vernieling, dat ik het toch niet in het echt zou willen meemaken. Is deze film een oproep tot het gevaar van sociale media en de snelheid waarmee informatie tegewoordig stroomt? Misschien wel, als je ziet wat er in het Nederlandse Haren is gebeurd. Een verkeerde klik op Facebook zorgde ervoor dat een zestienjarig meisje haar verjaardagsfeest publiek had gemaakt, waardoor er duizenden mensen op het evenement waren afgekomen en de jarige in kwestie haar eigen huis op voorhand moest ontvluchten. Maar om de link te trekken tussen sociale media en totale anarchie lijkt me een beetje radicaal. Misschien wilden de makers gewoon tonen dat zij weten hoe ze een feestje moeten bouwen.
Cultural Candy 